Banog

Banog

Bumukas ang iyong pakpak
Dahil ikaw’y naghahanap
Ng pagkain ng ‘yong anak
Na tuturuan paglipad.

Bumaba kang sumisisid,
Ang inahe’y naligalig
Ng sisiw mong dinadagit;
Ang pakpak ang itinakip.

Libong taon kang lumutang
Sa lawak ng kalangitan,
Sa lahing ibon ng bayan;
Hari ka kung tagurian.

Kakak mo ri’y umiiyak
Pag sa hawla ka’y nasadlak.